LYRIC Otdine, & ámbabirs simul hos amplecto in alois, Tait, poet., tut.) habitabitis Pictos abacos: improba tines Obiit, nec audet seva castas Attingere blatta ramenas. At tu renideas £ceda epigrammatum Farrago inertAm, stercoris impii Sentina fcetens, Martialìs, In barathrum relegandns imam Aufuge, & bine tecum rapias Catul- lum Insulse mollem, naribes, auribus Ingrata pastis carmins, & improbi Spnr000 Nasonis amores. 3 Nobilis extrema gradient Caledonis ab.ara En. Buchananus adest. Divini psaltis imago Jessiade salveto ; potens seu Numinis iras Fulminibus miscere, sacro vel lamine mentis Fugare noctes, vel cithare sono Sedare fluctus pectoris. Tu mihi liærebis comes ambulanti, £u domi astabis socias perennis, Sen levi mense simul assidere Dignabere, seu lectice . Mox recumbentis vigilans ad aurem Aureos suadebis finire somnos Sacra sopitis superinferens oblivia cures, Stet junta * Casimiras, Isole nec persils ignem Natura induisit neo musa armavit alumnum * Sarbiviumrudiore lyra. Quanta Polonumlevat auracygnum. fi Humana linquens (en sibi devii Montes recedunt) luxuriantibus Spatiatur in aëre pennis. Feu tu forte virum tullis ad etbera, Cognatosve thronos & patrium Aisurus consurgis ovans [Polum! Visum fatigas, aciemque fallii Dum tuum a.longé stupeo volatum O non imitabilis ales. 4 Sarbivii ad nomen gelida inealet Musa, simul totus fervescere Sentto, stellatas levis induor Alas & tollor in aatum. Jam j aga Zionis radens pede . Flato inter aidera radens vertice Longe despecto mortalia. Quam juvat altisonis volitare per ethers pennis, Et ridere procul fallacia gaudio steli Terrelle grandis Mania Que mortale genus (heu male) de- perit. Q curas hominum miseras! Cano, Et miseras nugas diademata ! Ventosa sortis ludibrium. En mihi subsidunt terrena: a pectore feces. *M. Casimiras, Sarbiewski poeta insignis Polonis. } Ode V. Lib. 2. T POE YIS. 293 r Cestit & effrenis divinum effondere carmen Mens affiata Deo -at vos heroes & arma Et procul este dii, ludiera nuotina.. Quid mihi cum vestre pondere lance., Pallas! autvestris, Dionyse, Thyroiu? Et clava, & anguis, -& leo, & Her- cules, Et brutntn tonitru fictitii patris, Abstate a carmine nostro. 5 Te, Deus omnipotent ! te nostra sonabit Jesu Musa, nec assueto ccelestes baebito.n anse Tentabit numerai. Vasti sine limite numen & Immensnm sine lege Deum numeri sine lege sonabunt. " Sed musam magna pollicentem destituit vigor; divino jubare perstringi- tur ocularum acies. En labascit permis, tremit artubus, cuit deorsum per inane etheris, jacet victo, obstupescit, silet. " Ignoscas, reverende vtr, vano cona- mini; fragmen hoc rude licet & impoli - turn equi boni consolas, & gratitudinis jam dio debita in partem repouas." Va an:, seu Vita is terris beata. Ad Vilnius Dignissiinum, JOHANNEM HARTOPPIUM, Bartum 1702. 1 HARTOPPÍ eximio stemmate nubi!is Venaque ingenii divite, si rages Quetta mea musa beat, Ille mihi felix ter et amplies, r Et similes superis armas agit, "Qui sibi sufficient semper adent Bibi." Hune longe a suris mortalibus Inter agros, sylvasque silentes Se musisgae sins tranquilla in pace fruentem Sol orient videt & recumbent. 2 Non sue vulgi favor insolentes (Plausus insani tumidus popelli) Mentis ad sacram penetrabit arcem, Petiot licet etheraclamor Nec gaza flammans divitis India; Nec, Tage, vestra fulgor arenale, Durent ab obscurs quiete Ad laquear radiantis sula:. 3 0 si daretur stamina proprii Tractare fusi pollice proprio, Atque meum mihi fingere fatum; Caudtdus vite color innocentis Fila nativo decorareí albo Non Tyria vitiate concha. Non aurum, non gemma nitens, nec purpura tele Intertexta forent invidiosa mee. Longe a triumpbts & sonito tube, Longe remotos transigerem dies: Abstate fasces (splendidavanitas) Et vos abstate, corona. 3
RkJQdWJsaXNoZXIy OTcyMjk=